Fajnie

Przez dwie godziny klikałam z moim Małym Księciem. Pisałam kiedyś o nim, więc nie będę się powtarzać. To wirtualny mężczyzna, w wieku mojego Starszego. Chyba jedyny, którego kocham miłością bezinteresowną i bezgraniczną. Wspominaliśmy "stare dobre czasy", kiedy dawaliśmy czadu na czacie. Przypomniałam mu, że chyba nie były takie dobre, bo był to pokój "złamanych serc" :))) Był bez pracy, bez nadziei. Dziś...Poszedł do przodu jak burza. A we mnie rośnie serce, choć złamane, bo jeśli komuś się coś od życia należy, to na pewno jemu. Cieszę się tak jego szczęściem, że aż mi się ryło śmieje, a w oczach mam prawdziwe, pieprzone łzy wzruszenia. Czy szczęściem-nie wiem; raczej nie :( Powodzeniem. Mała różnica. Znamy jej subtelną różnicę i to nas łączy.

Wcześniej był u mnie Wojtek. OCZYWIŚCIE nie TEN Wojtek. Ten z Sylwestra. On kocha JĄ (to nie ja). Ja kocham JEGO (to nie on). Mamy o czym rozmawiać. Pełne zrozumienie. No i zawsze było nam dobrze w łóżku. Dziś też.

Jeszcze sobie dziś popłaczę, Kochany, z Twojego powodu. Bo wiem, tak, jak Ty, że nie będzie nikogo innego, tak bliskiego i tak niebezpiecznego. Gdybyśmy się, choć przed sobą, do tego przyznali, nasze światy, nasze ostoje, runęłyby w gruzach. Ja może zaryzykowałabym. Mam mniej do stracenia. Ty-wszystko. Nie wyrównam strat. 5-cioro dzieci, 6-cioro wnuków, 1-dna schorowana żona. Miałam być, jak Olga, niezobowiązująca, zastępująca, niewymagająca i okresowa. Przeliczyliśmy się oboje.

Jutro odbieram wyniki jakiś durnych, medycznych badań, które mi powiedzą, czy mam jeszcze prawo do marzeń, czy nie. I jakoś, po rozmowie z Małych Księciem, niewiele mnie to obchodzi. On jest zdrowy. Ma przy sobie kobietę, która go kocha. To nic, że bez wzajemności. I idzie się targować o 8-mkę :) Wygraj, Marcin! Jesteś tego wart. Za ten cały ból, który znam tylko ja.