Nie widzę trupa, Okruchy dnia, strzępy nocy

Okruchy dnia, strzępy nocy

Jak zwykle coś tam robię nie tak, popełniam masę błędów przy zakładaniu bloga i oswajaniu się z tą stroną. Nawet nie wiem, czy mi to pójdzie... Dokładnie, jak w życiu. Te same błędy i to samo oswajanie się z nowym. Nazwa bloga miała być inna, ale coś w niej było felernego, może przecinek, więc ostateczna jest raczej aktem desperacji, niż wyboru. Pomyślałam, że śmietnika nikt się nie czepi, to i miałam rację :)

w szafie. Ale on jest. Musi być. Nie dostaje się nic darmo.

Jan przyjechał. Siedzieliśmy przy okrągłym stole i uzgadnialiśmy warunki związku. Jak bisnesmeni. Nie było kwiatów. Nie było mowy o miłości. Czysty interes. Pasi mi to. Ale warunki są zbyt dogodne dla mnie. Aż tyle nie jestem warta :) :(

Młody przed wylotem do Angliji uraczył mnie taką rozmową, że niech go Bóg osądzi, bo ja nie umiem niczego mieć mu za złe :( Nie mam z nim kontaktu. Nie mogę się dodzwonić. Nie pisze maili, SMS-ów. Tylko te dwa. Pierwszego dnia. Czemu dzieci są takie okrutne? :( Wystarczyłby jeden SMS na dzień, żebym się uspokoiła.

Ciągle dryfuję. Męczy mnie to.

aviastra

16 listopada 2007

Wyślij, Madziu...Kurna przeżywają...Choć wcale nie chcą...się nawet przyznać :)
Tak, Sylwiu...Nie dam się utopić. Nikomu. I Ty się nie daj :)

rybniczanka

lepiej dryfować niż tonąć

innam

Nie wiedziałam, że matki aż tak przeżywają... Chyba wyślę swojej dzisiaj smsa :)

Okruchy dnia, strzępy nocy

Strona główna

Nie widzę trupa

Dodaj komentarz