Zamiast randek

Więc czytam i zazdroszczę. Tyle stałości w Waszym życiu, ciągłości, historii opisywanej dzień po dniu. Sądzę, że to musi być piękne takie płynne, logiczne przechodzenie z jednej czasoprzestrzeni w drugą, z późniejszą o jeden dzień datą. I za cholerę nie wiem, jak to robicie? U mnie jedno się jeszcze nie kończy, a drugie już zaczyna i rzadko jedno wynika z drugiego. I wszystkiego jest za dużo: ludzi, zdarzeń, pustki, sukcesów, porażek. No, więc jak już mam tak po kokardkę to zamykam się w domu i w ciszy zamykam oczy, żeby przywołać to, co dobre, ciepłe...Jak wspomnienie o Miętusie.